Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Amicitiae vero locus ubi esse potest aut quis amicus esse cuiquam, quem non ipsum amet propter ipsum? Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum. Duo Reges: constructio interrete. Rationis enim perfectio est virtus; Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret.

Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta.
Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est.

Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum; Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur.

Mihi autem nihil tam perspicuum videtur, quam has sententias
eorum philosophorum re inter se magis quam verbis dissidere;

Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L.

Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur.
Id et fieri posse et saepe esse factum et ad voluptates percipiendas maxime pertinere.
Sed et illum, quem nominavi, et ceteros sophistas, ut e Platone intellegi potest, lusos videmus a Socrate.
Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile.
Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus.

Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia.

Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur? Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae;

Bork: Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere.
Praeclare hoc quidem.: Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum.
Bork: Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas.
Tu quidem reddes;: Quae contraria sunt his, malane?
Bork: Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur?
Respondeat totidem verbis.: Comprehensum, quod cognitum non habet?